40ازاين‌رو، ازدواج رسول خدا(ص) و يا دادن دختر به برخى از آنان را مى‌توان بر همين‌گونه مصالح ارزيابى نمود، به‌ويژه با توجه به تمهيداتى كه در آيات نسبت به اين همسران وجود دارد.
در روايات اهل سنت آمده است كه عايشه و حفصه آن‌چنان رسول خدا(ص) را آزار مى‌دادند كه خداوند متعال آن دو را به طلاق تهديد كرده و در هشدار به آنها فرمود:
عَسىٰ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْوٰاجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِمٰاتٍ مُؤْمِنٰاتٍ قٰانِتٰاتٍ تٰائِبٰاتٍ عٰابِدٰاتٍ سٰائِحٰاتٍ ثَيِّبٰاتٍ وَ أَبْكٰاراً (تحريم: 5)
(اى همسران پيامبر) اگر او شما را طلاق دهد، اميد است پروردگارش به‌جاى شما همسرانى بهتر براى او قرار دهد؛ همسرانى مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه‌كننده، عبادت‌كار، هجرت‌كننده، زنانى غير باكره و باكره.
كه در منابع اهل سنت به اين مطلب اشاره شده است. 1
7. علم امام(ع)
كلينى، در كتاب كافى و همچنين، ساير منابع شيعى نوشته‌اند:
«اَنَّ الأئمّة يعلَمُونَ مَتى يمُوتُونَ وَ انَّهُم لا يمُوتُون الّا بِاختِيارٍ مِنهُم» 2؛ «امامان مى‌دانند چه وقت مى‌ميرند و آنها نمى‌ميرند مگر به اختيار خودشان».
پس امامان شيعه كه مى‌دانند با غذايى كه به سم آغشته است مى‌ميرند، چرا از آن مى‌خورند؟ اگر اين كار آگاهانه است، خودكشى است و خودكشى شرعاً حرام است و اگر نمى‌دانسته، با گفتار فوق در تضاد است.