١۶ واژگان مناسب آن در جمله زيباست و هم از نظر محتواى سخن بايد پسنديده و ارزشمند باشد. خداوند در قرآن، سخن زيبا و نيكو را ارزشمند دانسته و از بندگان خود خواسته است، سخنانشان را به برترين صورت به زبان آورند: (قُلْ لِعِبٰادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ) ؛ «به بندگانم بگو سخنى بگويند كه بهترين باشد». (اسراء:۵٣)

پيشوايان معصوم(عليهم‌السلام) هم خود زيبا سخن گفته‌اند و هم ديگران را به زيباگويى فرا خوانده‌اند.

نهج البلاغه، نمونه‌اى ارزشمند از سخن زيباست. در اين اثر، حضرت على(ع) كه در عالى‌ترين مرتبه سخنورى قرار دارد، توانايى خود را در قالب عبارات كوتاه و تشبيهى جالب، چنين بيان كرده است:

وَ إنّا لأُمَراءُ الكَلامِ فينا تَنَشَّبَتْ عُرُوقُهُ وَ عَلَينا تَهَدَّلَتْ غُصُونُهُ. ^١

ما [اهل بيت رسول خدا(ص)]، اميران سخن هستيم. درخت سخن در وجود ما ريشه دوانيده و شاخه‌هاى آن بر ما سايه افكنده است.

«سليمان بن مهران» مى‌گويد: روزى امام صادق(ع) به شمارى از پيروان خود فرمود:

اى گروه شيعه!زينت ما باشيد و مايه ننگ ما نباشيد!