54به‌خوبى مى‌دانستند آنچه را از پيامبر دريافت نموده‌اند، قرآن است. بنابراين از اشتباه مصون بودند و چه بسا برخى از آنان، آن را همراه با قرآن مى‌نگاشتند».

در اين صورت، به ظاهر، اضافاتى كه در مصحف على(ع) واقع شده از اين قبيل بوده و امتياز [قرآن حضرت] تنها از اين جهت است كه مشتمل بر تمام امورى است كه به اين عنوان نازل گشته و برخلاف ساير مصاحف چيزى از آن كاسته نشده است. ¹

دقت در برخى از روايات گذشته كه دراين‌باره وارد شده است، دلالت دارد كه تنزيل و تأويل، محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ و ظاهر و باطن قرآن همگى نزد امام على(ع) است و سخن آن حضرت كه فرمود: «همه قرآن نزد اوست»، هرچند ظاهر در لفظ قرآن است و بيانگر وقوع تحريف در آن است، ولى مقيدكردن آن به اين سخن كه فرمود: «ظاهر و باطن آن» مى‌رساند كه مقصود، همان آگاهى به همه قرآن از لحاظ معانى ظاهرى و معانى درونى آن، نسبت به فهم متعارف و فهم عادى است. همچنين سخن آن حضرت كه فرمود: «و آنچه را گردآورده و حفظ كرده است»؛ ناظر به همين معناست چون گردآورى را با حفظ، مقيد ساخت.

آنچه بيان شد، مورد تأكيد سخنان عده‌اى از بزرگان اهل‌سنت و شيعه است كه برخى از آنها را در اينجا يادآور مى‌شويم:

«شيخ مفيد» مى‌گويد: