51هنگامى كه رسول خدا(ص) به سمت حُنين حركت كرد، از كنار درختى مربوط به مشركان به نام ذات انواط (درخت آويخته‌ها) كه سلاح‌هايشان را بر آن مى‌آويختند عبور كرد. عرض كردند: «اى رسول خدا! براى ما نيز درختى اين چنين قرار دِه». پيامبر(ص) فرمود: «سبحان الله! اين سخن شما مانند سخن قوم موسى بود كه گفتند: براى ما خدايى همانند خدايان آنها قرار دِه. سوگند به كسى كه جانم در دست اوست، شما نيز راه و روش پيشينيان را طى خواهيد كرد». 1
اين روايت صراحت دارد حوادثى كه در اين امت رخ مى‌دهد، از برخى جهات، همانند رخدادهايى است كه در آن امت‌ها واقع شده است. 2
دومين دليل: مصحف گردآورى‌شده توسط امام على(ع)
اهل‌سنت و شيعه روايت كرده‌اند كه امام على(ع) پس از رحلت رسول خدا(ص) از مردم كناره گرفت و جز براى به‌جاآوردن نماز، ردا به دوش نينداخت تا قرآن را گردآورى كرد. سپس آن را به‌سوى مردم آورد و اعلام كرد كه اين همان قرآنى است كه خداوند آن را بر پيامبرش(ص) نازل فرمود و من آن را گرد آوردم.
مردم آن را نپذيرفتند و به واسطه قرآنى كه «زيدبن‌ثابت» برايشان گرد آورده بود، خود را از قرآن آن حضرت بى‌نياز دانستند. 3 اگر در قرآن