45ج) از پيامبر(ص) و عترت پاك( عليهم السلام ) روايات متواتر وارد شده است كه بر عرضه روايات و اخبار به كتاب خدا دلالت دارد تا هركدام موافق با آن بود، بدان عمل شود و روايات مخالف آن كنار نهاده شود. ولى اگر قائل به تحريف شويم، چنين رواياتى باطل است و از آن بزرگواران صادر نشده است.
برخى از بزرگان گفته‌اند كه اين سخنان درباره اخبار فقهى است. بنابراين مى‌توان درباره آيات احكام، به واقع نشدن تحريف ملتزم شويم. ولى درباره ديگر آيات سودى ندارد. البته اين سخن مردود است؛ زيرا اين اخبار، مطلق است و تخصيص آن به روايات فقهى تخصيصى بدون مخصّص خواهد بود.
افزون بر اين، دلالت اخبار عرضه، شبه‌صريح يا صريح است كه فرمان به عرضه [روايات بر قرآن] تنها براى تشخيص راست از دروغ، و حق از باطل است و مشخص است كه وضع و جعل احاديث، منحصر در اخبار فقهى نيست. بلكه انگيزه‌هاى توطئه و جعل در معارف اعتقادى، داستان‌هاى پيامبران و امت‌هاى پيشين و ويژگى‌هاى مبدأ و معاد بيشتر است و اسرائيليات و شبه اسرائيليات موجود در دست ما از امورى است كه مسئله جعل در آنها روشن‌تر، و مؤيد اين معناست.
د) رواياتى كه متضمن تمسك و استناد اهل‌بيت( عليهم السلام ) به آيات مختلف قرآنى در هر مسئله‌اى است. حتى آنان به آياتى كه درباره تحريف شدن آنها اخبارى وارد شده است نيز استناد مى‌كنند. در واقع، اين استناد جستن بهترين گواه است كه قرآن موجود تحريف نشده و مقصود از سخن امامان( عليهم السلام ) در بسيارى از روايات تحريف، همان تفسير به حسب