39
حضور يهوديان در خيبر
از زمان ابكرب اسعد (تبع أسد، ابوتبان اسعد)، پادشاه حميرى(380 -440م) به بعد، در نقش‌هاى باستانى جنوبى اعراب، معبودى از جنس بت ديده نمى‌شود؛ هرچند روايتگران عرب گفته‌اند كه اين پادشاه، يهودى بود، اما در نقش‌هاى منسوب به وى، چنين چيزى نيامده است؛ گرچه از آن تاريخ به بعد، در نقش‌هاى عربى جنوب، چنين چيزى ذكر نشده است؛ اما در ديگر نقش‌هاى جنوبى، از معبودى سخن رفته كه گاه به بخشايشگر توصيف و صفات توحيدى فراوانى، براى اين معبود ذكر شده است. آلفرد بيستون بر اين باور است كه اين وحدانيت، به يهوديت و مسيحيت ارتباطى ندارد؛ بلكه به حنيف‌بودن نزديك‌تر است؛ يعنى همان دين حضرت ابراهيم خليل(ع) كه تا ظهور اسلام، امرى شناخته شده بود.
البته دين‌هاى يهوديت و مسيحيت نيز در سرزمين عربى انتشار يافت و برخى از قبايل عرب، به اين دين‌ها گرويدند. در سال 63ق.م فلسطين به دست روميان اشغال شد و اين امر براى از ميان‌بردن حكومت سلوقى‌ها در شام صورت گرفت. روميان در سال 47 ق.م «آنتيپاتر» را والى حكومت حشمونيه (يهوديت) كردند. «سانتيپاترس»، يكى از عرب‌هاى ايدوميا 1 نيز، به دين يهوديت گرويد. همسر وى، از عرب‌هاى نبطى بود. سانتيپاترس، والى حكومت حشمونيه شد. پس از آنكه وى سال 43 ق.م كشته شد، رومى‌ها سال 37 ق.م پسرش «هردوس» 2 را