47عرض درياى خزر گذشته به باكو رفته، از آنجا مسيرى را كه بسيارى از زائران ايرانى براى رفتن به استانبول و از آنجا به حج طى مى‌كردند عبور كرده است.
در اين سفرنامه، مانند بسيارى ديگر، ارزيابى مسير يكى از مسائلى است كه نويسنده مد نظر دارد و در باره آن اطلاعات لازم را به طور منظم ارائه مى‌دهد.
مسير بازگشت وى از راه جبل است كه راهى بحث انگيز و مهم بوده و نويسنده درباره اين راه نيز از اين زاويه كه تجربه اى براى ديگران باشد، نكاتى را ياد كرده است كه در ادامه و جدا شرح خواهيم داد.
افزون بر اينها جزئيات قابل توجهى هم در باره انواع وسائل سفر در اين سفرنامه داده شده كه آنها نيز براى كسانى كه علاقه مند به اين اطلاعات هستند، بسيار سودمند است. وى براى نخستين بار مسير مشهد به عشق آباد را با گارى چهار اسبه طى كرده و نوشته است: « بسيار گارى تند آمد. حقير كه بسيار خوشم آمد از گارى، خيلى بهتر از سرنشينى، بلكه كجاوه‌نشينى».
وى آگاهى‌هايى در باره راه مشهد به قوچان و فعاليت‌هاى عمرانى كه در اين باره صورت گرفته به دست داده كه جالب است: «اين راه را تا عشق‌آباد تازه ساخته‌اند و صاف كرده‌اند. حاجى ابوالقاسم برادر حاجى محمد حسن امين دار الضرب اصفهانى كه ملك‌التجار مشهد است، اصالتا اين راه را ساخته يا به نيابت از برادرش. خيلى زحمت كشيده و خرج كرده. خيلى از جاهاى اين راه كه كوه بوده شكسته و صاف كرده». و در جاى ديگر «بعد از شام خوردن عرب على نامى آمد، التماس زيادى كرد كه كاغذى به جهت او براى عشق‌آباد بنويسم. نوشتم و خوابيدم».
راه دريا مشكلات خاص خود را داشت به خصوص كه در عبور از روسيه و عثمانى، جمعيت زيادى وارد كشتى شده و پاكى و نجاست را رعايت نمى‌كردند: « اهل كشتى غير از حاجى‌ها روسى و عثمانى هستند... از شهر باطوم حركت كرديم. زياد از بدرفتارى عمله‌جات و ازدحام مردم اولاً بد گذشت. خدا نصيب مؤمنى نكند كه از اين راه سفر كند. بعضى از ارامنه با زنهاشان با حاجى‌ها نشسته‌اند. مى‌گويند اينها اراده