18مسائلِ نظرى درگيرى لفظى پيدا مى‌كند كه بعدا در خاطراتش از آن برخورد اظهار ناراحتى زيادى مى‌نمايد.
از سفرنامه مشخص مى‌شود ميرزا حسن پنج ماه و نيم بعد از واقعه در سيزدهم ربيع الاول در نجف اشرف از طريق نامه‌هاى دريافتى از اصفهان از مقتول شدن حاجى عبدالرحيم و احتمالاً ديگران در واقع همدان باخبر مى‌شود و از دارِ پُرمحنت و غم و الَم و ملول شدن ياد مى‌كند و از خدا صبر و تحمل و عاقبت به‌خيرى مى‌طلبد. همچنين توقف سيزده روز وى در كرمانشاه و سراغ گرفتن از رفقاى همدان و كرمانشاه و وابستگانِ مقتولين از بابت آن واقعه است. 1
بر اساس نسب نامهاى كه آقاى حميدرضا نفيسى فرستادند، خاندان نويسنده سفرنامه حاضر از سادات موسوى اخوت در اصفهان است. مريم دختر سيد حسن، مادر فاطمه است كه اين فاطمه مادر دكتر ابوتراب نفيسى است. همچنين اين مريم مادر علويه [نصرت آغا] و ايشان مادر فردوس هستند كه ايشان مادر مهندس حميدرضا نفيسى هستند. پدر ايشان كاظم فرزند محمد تقى فرزند ميرزا ابوتراب نفيسى است. گفتنى است كه پدر مرحوم دكتر ابوتراب نفيسى، عبدالمهدى فرزند ميرزا ابوتراب طبيب [مقيم كرمان و اصفهان] و ايشان فرزند ميرزا حسن طبيب كرمانى است. يكى از فرزندان ديگر اين ميرزا حسن طبيب، ميرزا على اكبر خان ناظم الاطباء نويسنده فرهنگ نفيسى و پدر سعيد نفيسى است.
اما مؤلف ما سيد حسن موسوى (فرزند ميرزا ابراهيم از خاندان سادات اخوت اصفهان)، دو پسر از همسر سومش با نامهاى سيد محمد باقر و مهدى و يك دختر