59علاوه بر آن، اثبات اعضا و جوارح به معناى حقيقى براى خدا، به معناى تشبيه كردن خدا به خلق است كه امام دارالهجره، مالك بن انس گفت: «مَنْ شَبَّهَ اللّٰهَ بخَلقِهِ فَقَد كَفَرَ».
پيامبران و اولياءاللّٰه در نگاه وهابيت
وهابى‌ها متوسل شدن به پيامبر و كمك خواستن از او را، حرام مى‌دانند. بنابراين، گفتن «يَا رَسُولَ اللّٰهِ اشْفَعْ لِي»، «يَا رَسُولَ اللّٰهِ أَتَوَسَّلُ بِكَ إِلَى اللّٰهِ» و هر جملۀ ديگرى كه عنوان توسل و استغاثه داشته باشد، در نظر آنان حرام و شرك است و تبرّك جستن به قبر پيامبر، نماز خواندن و دعا كردن كنار آن و اظهار احترام نسبت به وى را، شرك و كفر و بت‌پرستى مى‌دانند كه موجب حلال شدن خون و مال مى‌گردد. چون ضريح بر روى قبر پيامبر صلى الله عليه و آله و اولياءاللّٰه را از مظاهر شرك و بت‌پرستى مى‌دانند، از اين رو، مسافرت براى زيارت آن‌ها را حرام و تخريب و نابود كردن حرم، ضريح، گنبد و بارگاه را واجب مى‌شمارند. در نظر آنان، دست زدن به ضريح و بوسيدن آن حرام است. ضريح مقدس حضرت رسول را (نعوذباللّٰه) بت بلكه بت اعظم مى‌دانند و نسبت به ديگر پيامبران و اولياءاللّٰه نيز همين باور را دارند! حتى محمدبن عبدالوهاب (رهبر اين فرقه و گروه) دربارۀ حضرت رسول صلى الله عليه و آله گفته است: محمد مُرد و