57رضا و خشمى را معتقدند كه براى انسان‌ها باور دارند.
مى‌گويند خداوند با حروف و اصوات سخن مى‌گويد.
با اين وصف خدا را مانند انسان در معرض حوادث قرار مى‌دهند كه مستلزم حدوث بارى تعالى و عين كفر مى‌باشد.
لذا وقتى ابن تيميه عقايد وهابيت را نوشت، تمام علماى زمانش، كه سنگرداران حريم اسلام بودند، حكم به گمراهى، ضلالت و كفر اين گروه دادند و از حكومت وقت خواستند يا او را اعدام كند يا به زندان افكند كه موجب فساد و گمراهى مردم نشود.
براساس همين فتوا، او را به مصر بردند كه با علماى مصر به مناظره نشست، آن‌ها نيز او را گمراه و كافر خواندند در نتيجه محكوم و روانۀ زندان گرديد. پس از مدتى در زندان اظهار توبه كرد، ليكن پس از آزادى، توبه را شكست و به راه و مرام خود ادامه داد.
علماى اهل سنت و وهابى‌ها
ابن حجر هيتمى در كتاب «الدرر الكامنه» مى‌نويسد:
نظر علما دربارۀ ابن تيميه مختلف است؛ برخى او را معتقد به تجسيم دانسته‌اند؛ زيرا او گفته است: خداوند داراى دست و پا و ساق و صورت و ديگر صفات حقيقى است كه بر عرش قرار گرفته است. برخى او را زنديق و كافر شمرده‌اند، چون پيامبر را تنقيص كرده و مى‌گويد: نبايد به پيامبر استغاثه كرد. از اين رو كه به مقام شامخ رسول اللّٰه