24
امر دوم: قرآن و احتجاج به آن
قرآنى كه در دست مسلمانان دنيا است و همه آن را صبح و شب مى‌خوانند، به‌طور قطع و يقين، كلام خدا است كه به وسيلۀ جبرئيل امين بر پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله نازل شده است.
اين قرآن، على‌رغم اين‌كه از نظر سند قطعى و مسلّم است ليكن از نظر دلالت، پاره‌اى از آيات آن ظنّى و غير قطعى است؛ زيرا برخى از آيات آن، محكم و برخى ديگر متشابه هستند كه گاهى از آن‌ها، به آيات «مُجمل» و «مُبيَّن» نيز تعبير مى‌كنند.
توضيح آيات:
بنابراين، آيات محكم، ظاهر الدلاله اند و لذا به آن‌ها آيات مُبيّن نيز مى‌گويند؛ يعنى آياتى كه دلالت آن‌ها صاف، شفاف و روشن است. اما آيات متشابه آياتى هستند كه دلالت آن‌ها شفاف نيست، بلكه داراى چند معنى هستند كه تمام معانى احتمالى آن با يكديگر مساوى و برابرند، لذا به آن‌ها مجمل نيز مى‌گويند؛ يعنى آياتى كه معناى آن محتاج به شرح و تفصيل مى‌باشد.
اقسام مُبيّن:
آيات مُبيّن بر دو قسم است: «نصّ» و «ظاهر».
نصّ به آياتى گفته مى‌شود كه هيچگونه احتمال خلافى