62حديثى است. او در علم حديث، مسند را تدوين كرده است. مسند احمد بن حنبل، مشتمل بر بيش از چهل هزار حديث است.

او علاوه بر مسند، كتب ديگرى نيز تأليف كرد. ولى در زمينۀ فقه، اثرى از خود به جاى نگذاشت، بلكه از نوشتن آن كراهت داشت و فقه او را بزرگترين فرزندش به نام صالح و برخى از مريدانش گردآورى كرده‌اند؛ فقهى كه بر اساس سنّت و گفتار صحابه و تابعين شكل گرفته است. ¹فقه حنبلى در جهان اسلام گسترش چشمگيرى نيافت و پيروان و مقلّدان مذهب حنبلى در اعصار گذشته آنچنان قابل توجه نبوده‌اند. اگرچه در دوران معاصر، با تسلط وهابيان بر حجاز، مقدارى بر اقتدار اين مذهب افزوده شد. دربارۀ علّت كمى پيروان اين مذهب و عدم گسترش عقايد ايشان، محققان عامه دلايلى را ذكر كرده‌اند:

1. مذهب حنبلى آخرين مذهب، پس از مذاهب حنفى، مالكى و شافعى است و هنگامى ظهور كرد كه ديگر مذاهب، تقريباً به تمامى مناطق اسلامى راه يافته بودند.

2. قضات جهان اسلام، پيرو اين مذهب نبودند و قضاوت از عوامل مهم نشر مذاهب فقهى بوده است.

3. خوى و منش افراطى پيروان مذهب حنبلى، موجب پرهيز و اجتناب مردم از اين مذهب بوده است.

4. روى نياوردن به اجتهاد و پا فشارى بر حديث و اقوال گذشتگان و تلاش در جهت جمع روايات مختلف با يكديگر.

فقه احمد بن حنبل تنها در اطراف بغداد و شام پيروانى پيدا كرد. ²