279ركعت اول، رعايت ترتيب، تشهد، قنوت وتر، تكبير قنوت، جهر و اسرار امام.

شافعيه؛ اسباب سجدۀ سهو:

1. ترك سنت مؤكد 2. شك در زيادى 3. انجام سهوى كارى كه عمدش مبطل است؛ مانند طولانى كردن جلوس ميان دو سجده 4. گفتن ركن قولى غير مبطل در غير محل خود؛ مانند فاتحه در جلوس 5. شك در ترك بعضى از نماز؛ مانند اين كه شك كند صلوات در قنوت گفته يا نه 6. اقتدا به كسى كه در نمازش خلل است.

مالكيه؛ اسباب سجدۀ سهو:

1. نقص سنتى از نماز

2. زيادى: افزودن فعلى كه از افعال نماز نيست؛ مانند اداى كلام و خوردن خفيف يا زياد كردن ركن

3. نقص و زيادى با هم؛ مانند ترك جهر به سوره و زياد كردن يك ركعت سهواً، در اين صورت پيش از سلام سجده مى‌كند براى ترجيح جانب نقصيه بر زياده. ¹

4. حكم سجدۀ سهو

اماميه؛ سجدۀ سهو در موارد گذشته واجب است ولى واجب مستقل، كه با ترك آن، نماز باطل نمى‌شود و با تكرار موجب آن تكرارش واجب فورى است و امام و مأموم در سهو مستقل‌اند و اگر امام سجدۀ سهو انجام مى‌دهد بر مأموم متابعت لازم نيست.

حنبليه؛ سجدۀ سهو واجب يا مستحب و يا مباح است. بر مأموم واجب است در سجدۀ سهو امام را متابعت كند. سجدۀ سهو براى ترك واجب، بهتر است قبل از سلام باشد و آنجا كه سجده سهو بهتر است بعد از نماز باشد؛ مانند سلام بيجا، ترك عمدىِ آن گناه دارد ولى