209افضل سلام در هر دو ركعت است و وقت آن بعد از نماز عشا تا طلوع فجر است. 2. غير مؤكد؛ دوازده ركعت است، دو ركعت قبل از ظهر، دو ركعت بعد از ظهر و چهار ركعت قبل از عصر و دو ركعت قبل از مغرب و دو ركعت قبل از عشا.
مالكيه؛ نوافلِ تابع فرايض دو قسم است: رواتب و غير رواتب 1. رواتب: نافلۀ قبل از نماز ظهر و بعد از نماز ظهر و قبل از نماز عصر و بعد از نماز مغرب. اين نوافل عدد معينى ندارد ولى افضل چهار ركعت قبل از نماز ظهر و چهار ركعت بعد از نماز ظهر و قبل از نماز عصر و شش ركعت بعد از نماز مغرب و اما عشا نص صريح در مورد نافله ندارد. 2. غير رواتب: دو ركعت فجر كه رغيبه است و رغيبه در تأكيد فوق مستحب و دون سنت است.
شفع نيز از غير رواتب است؛ اقلّ آن دو ركعت است و اكثر آن حد ندارد و بعد از نماز عشا و قبل از نماز وتر خوانده مى‌شود. وتر نيز از غير رواتب است و وقتش بعد از نماز عشا تا فجر است و سنت در نفل دو ركعت، دو ركعت است. براى نوافل روز جمعه تفصيل خاصى در كتب فقهى مطرح است.
يادآورى:
در فقه اماميه نافلۀ عشا يك ركعت محسوب مى‌شود، لذا مجموع نافله‌هاى تابعه و غير تابعه، سى و چهار ركعت مى‌شود كه به اضافۀ هفده ركعت فرايض يوميه به پنجاه و يك ركعت مى‌رسد. اين پنجاه و يك ركعت از اختصاصات مذهب اماميه است كه بر آن‌ها تأكيد فراوان شده و در صورت نخواندن، قضا آن خوانده مى‌شود. طبق برخى روايات، زيارت اربعين، جهر به بسم اللّٰه، خاتم در دست راست كردن و سجده بر خاك از علامات ايمان شمرده شده است.
خواندن نماز وتيره در سفر را برخى از فقهاى اماميه رجاء مى‌دانند. 1