21
ه . حديث غدير
حديث غدير از احاديث متواتر است كه صحابه و تابعين در هر عصر و نسل آن را نقل كرده‌اند. آن حادثۀ مهم در تاريخ اسلام و سخن پيامبر بزرگوار صلى الله عليه و آله برفراز جهاز شتران كه فرمود:
«مَن كنت مَولاه فهذا على مولاه» (هر كه را من مولا و سرپرست بودم، على مولاى اوست)، سبب شد كه گروهى از مهاجران و انصار برگرد على عليه السلام به عنوان محور هدايت و رهبرى پس از پيامبر گرد آيند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله على عليه السلام را به خاطر شايستگى‌ها و توانمندى‌هاى منحصر به فردش، انسانى شايستۀ رهبرى حكيمانه پس از رحلت خويش مى‌شناخت از همين رو، جمعى از مهاجران و انصار، به و يژه آنان كه در دل كينه‌اى از او نداشتند، پيرو او شدند و اين گروه با عنوان «شيعۀ على» شناخته شدند.
بنابراين، تشيع همان اسلام و روى ديگرى از آن است و اشاره به يك اصل اسلامى دارد و آن اينكه رهبرى حكيمانه و هدايت علمى، با نصب پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در وجود على عليه السلام متمركز است. هر كس اين حقيقت را درك كند، شيعه و پيرو على عليه السلام مى شود. آنان در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله به عنوان شيعۀ على عليه السلام شناخته شدند و پس از وفات پيامبر هم بر همين باور باقى ماندند و گروه‌هايى پيرو آنان شدند تا به امروز.
گروهى از مؤلفان نيز به اين حقيقت تصريح كرده‌اند. نوبختى مى‌گويد:
شيعه، پيروان على بن ابى طالب عليه السلام اند كه «شيعۀ على» ناميده مى‌شوند، چه در زمان پيامبر و چه پس از او، و با پيوستگى به آن حضرت و عقيده به