34
و فيه عن سلمانِ عن الرَّسول صلّى الله عليه و آله:
مَن أبغضَ عليّاً كان حقّاً علي اللّهِ أن يُسْكِنَهُ قَعْرَ جهنَّمَ وَ الّذي بَعَثَني بالحقِّ لو أنَّ عبداً مِن أمّتي عَبَدَ اللّهِ بَيْنَ الرُّكْنِ و الْمَقامِ ألفَ عامٍ ثُمَّ لم يَمُتْ مُوالياً لِعليٍّ و ذريَّتِه ِأكَبَّهُ اللّهُ في النّارِ في أسْفَلِ دَرَك علي مَنْخَريه.
[نك: الصراط المستقيم: 49/2؛ بحار: 201/27. تنها بخش اخير روايت در اين دو منبع آمده است].
و فيه عَن أبي سعيدِ الْخُدري‌عنِ النَّبيّ صلّى الله عليه وآله أنَّه قال:
إِنَّ لِلّهِ عَموداً من نور تَحْتَ الْعَرْشِ يَتَمَسَّكُ بِقَوائِمِه ِيُضيءُ لأهْلِ الجنَّةِ كما تُضييءُ الشَّمسَ لأهلِ الدُّنيا لايَنالُهُ إلاّ عَليٌ و مُحِبُّوه.
[بحار: 269/39]
يعنى: در كتاب ابن مردويه آمده است روايت از عبداللّه عبّاس از رسول صلّى الله عليه و آله كه وى فرمود: هر كه على را دوست دارد، به حقيقت كه دست در بند استوارتر زده است.
و هم در اين كتاب است روايت از سلمان كه پيغمبر صلّى الله عليه و آله فرمود: هر كه على را دشمن دارد، حق است بر خداى تعالى كه وى را در قعر دوزخ ساكن گرداند. به حقّ آن خدايى كه مرا به حق به خلق فرستاد كه اگر بنده‌اى از امّت من هزار سال عبادت خداى كند ميان ركن و مقام، پس بر محبّت على و فرزندان او نميرد، خداى تعالى روز قيامت وى را به روى دو بينى به دوزخ دراندازد در درك اسفل.
و هم در اين كتاب است روايت از أبى‌سعيد خدرى كه پيغمبر صلّى الله عليه و آله فرمود: به درستى كه خداى را - عزّوجلّ - عمودى است از نور در زير عرش كه آن عمود به پايه‌هاى عرش درآويخته است و اهل بهشت را روشنى مى‌دهد، همچنان كه آفتاب اهل دنيا را روشنايى مى‌دهد. بدين روشنايىِ اين عمود نرسند و نيابند الاّ علىّ و دوستان وى.
* * *