17علما و واعظان باز مى‌گويند؛ و آن لعين سه سال و نه ماه مَلِك بود و بدين صفت كه شنيدى مى‌كرد تا به دوزخ رسيد، و عمر وى سى و هفت سال بود. گويند كه‌مست شده بود و بر بام خانه رقص مى‌كرد به زير افتاد و بر سر آمد و مغز بيرون آمد و روح خبيث او به دوزخ رسيد.
و بعد از او بنى اميّه هشتاد سال در شرق و غرب، شيعه را مى‌كشتند و لعنت خاندان رسول مى‌كردند.
و بعد از ايشان بنى العبّاس مسلّط شدند، و هشت امام را به زهر بكشتند، و سادات اهل بيت را زنده در ديوار مى‌گرفتند، و هر خليفه‌اى پنج هزار و شش هزار تا به دوازده هزار مى‌كشتند، چنان كه در كتاب مقاتل الطالبيه مكتوب آمد تا به حدّى كه هارون خليفه، شبى شصت علوى فاطمى را در نيشابور گردن بزد و در چاهى انداخت تا دولت ايشان نيز به آخر رسيد.
فَقُطِعَ دٰابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ
[الانعام: 45].
پس اين طايفه دائماً در زحمت كلاب جهنّم مى‌بودند؛ و هذا معنى قوله:
صَبَرُوا فِى الدُّنْيا عَلَي الأذى [بحار: 138/8]، يعنى: اين است معنى آن سخن كه صبر كردند در دنيا به رنج و زحمتى [9] كه كشيده‌اند.
حديث هفتم:
عَنْ عَلِيٍّ عَنْ النَّبِي صلّى الله عليه وآله:
مَنْ أحَبَّ أنْ يَحْيَا حَيَاتِي وَ يَمُوتَ مِيتَتِي وَ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ الَّتِي وَعَدَنِي رَبِّي فَلْيَتَوَلَّ عَلِيَّ بْنَ أبِي طَالِبٍ وَ ذُرِّيَّتَهُ الطَّاهِرِينَ أئِمَّةَ الْهُدَى وَ مَصَابِيحَ الدُّجَى مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ لَنْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ بَابِ الْهُدَى إِلَى بَابِ الضَّلالَةِ
[بحار: 143/23]
يعنى: روايت است از على عليه السلام كه پيغمبر صلّى الله عليه و آله فرمود: هر آن كسى كه دوست دارد كه زندگانى كند همچون زندگانى من، و بميرد همچون مردن من و در رود در بهشت خلد كه وعده كرده است مرا خداى من، بايد كه تولاّ به على بن ابى طالب و فرزندان او كند. پاكان و معصومان