19علت نگارش آن را در مقدمه بيان كرده است. در مناقب الطاهرين: 39/1 مى گويد كه اربعين را به عربى و فارسى ساخته است.
4. تحفة الابرار فى مناقب الائمة الاطهار (ع). اين كتاب به فارسى بوده و بعدها عالمى به نام شيخ نجف بن سيف نجفى حلى آن را به عربى ترجمه كرده و افندى نسخه اى از اين عربى را در شهر فراه ديده است [رياض: 272/2]. آقابزرگ هم نسخه اى از آن را در كتابخانه شيخ محمد كبه ديده كه نام مترجم هم روى آن بوده است (ذريعه: 88/4). منزوى در فهرست نسخه هاى خطى فارسى: 906/2 مى نويسد كه كتاب تحفه بنام عزالدين محمد فرزند محمد رازى فريومذى وزير به سال 698 نگاشته شده است. اما گويا در نسخههايى كه آقاى جهرمى استفاده كرده، چنين نامى نبوده است. در متن چاپى صفحه 54 آمده است كه: عقلاى اولوا الالباب .... از مؤلف اين كتاب حسن بن على بن محمد بن حسن طبرى [در چاپى به اشتباه: طبرسى) ... استدعاى تأليف كتابى به فارسى كردند در امامت به غايت وضوح كه فردا در قيامت حجت باشد.
متن فارسى از سوى دفتر نشر ميراث مكتوب با كوشش آقاى سيد مهدى جهرمى به چاپ رسيده است. ترجمه عربى جديدى از آن كه توسط عبدالرحيم مبارك به انجام رسيده، و ضمن منشورات بنياد پژوهشهاى اسلامى انتشار يافته است.
5. اسرار الامامه : عماد طبرى اين كتاب را در رى نخستين بار به فارسى نوشته و سپس به عربى در آورده است. در فهارس، گاه از كتابى از وى با عنوان امامت به عنوان الامامة الكبير يا كتاب متوسط فى الامامه ياد شده كه احتمال مى رود مقصود فارسى همين اثر باشد. مولف در مقدمه مى نويسد كه وقتى به رى رفته است به درخواست «بعض حفدتى» [يا در نسخه ديگر «حفدٌ لى»] آن را نوشته و اين سالها پس از كامل بهايى بوده كه در سال 675 نوشته بوده است. سپس آن را به عربى درآورده كه همين اثر موجود است. طبرى ميگويد كه اين زمان او «علوّ السن» داشته و از ناحيه چشم در رنج بوده