41
فصل دوم سيره عبادى
اهداف فصل دوم
پيش درآمد
عبادت و پرداختن به ياد خدا، فلسفه وجودى انسان است. چه آنكه خداوند فرمود :وَ مٰا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاّٰ لِيَعْبُدُونِ . 1به مقام‌هاى بلند معنوى اخروى، جز با عبادت نمى‌توان دست يافت. عبادت، اساس تمام خوبى‌ها و كمالات است. مراتب آدميان جز با عبادت ارزيابى نمى‌گردد. آهنگ قافله هستى جز ياد خدا نمى‌باشد. فرشتگان جز در حال عبادت نيستند. ذرات هستى در باطن جز به عبادت خداوند نمى‌پردازند. ثواب و عقاب جز بر عبادت مترتب نمى‌شوند.
تجلى خداوند درهستى به عبادت است و فلسفه آفرينش نيز جز عبادت چيز ديگرى نيست.
تمام پيشوايان و پيش كسوتان عرصه انديشه و ارزشهاى معنوى اعم: از پيامبران، امامان معصوم، اولياء الله، تنها با عبادت خداوند شناخته مى‌شوند.
پيامبران الهى، برگزيده خداوند از تمام هستى هستند. درآيات بسيارى به اين موضوع تأكيد شده است: إِنَّ اللّٰهَ اصْطَفىٰ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْرٰاهِيمَ وَ آلَ عِمْرٰانَ عَلَى الْعٰالَمِينَ. 2
آيه 42 آل عمران درباره حضرت مريم، آيه 247 بقره درباره طالوت، آيه 144 اعراف درباره حضرت موسى، آيه 130 بقره درباره حضرت ابراهيم، آيه 47 ص