63داشت يا ناراحتى در سر داشت غير از مرض، مثلاً جانوران و حشرات او را اذيت مى‌كردند، در اين دو صورت تراشيدن موى سر مانعى ندارد ولكن بايد به يكى از سه چيز (روزه، صدقه و نسك) فديه و كفاره بپردازد «فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيٰامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ» . در روايت مقدار روزه گرفتن سه روز معين شده و صدقه به اطعام شش مسكين و نسك به قربانى كردن گوسفند تفسير شده است.
و. هركس به واسطه عمره (يعنى تمام اعمال آن ومحل شدن از آن) متمتع شود و بسوى اعمال حج برود، آنچه از قربانى براى او مقدور است انجام دهد «فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ».
اين قسمت از آيه راجع به حج تمتع است و حج تمتع را از اين جهت تمتع گويند كه پس از احرام عمره و انجام اعمال آن تقصير مى‌كنند و محل مى‌شوند و بسيارى از محرمات احرام بر انسان حلال مى‌گردد و به آن‌ها متمتع و بهرمند مى‌گردد و سپس احرام ديگرى براى حج مى‌بندد و به اعمال مشغول مى‌شوند.
ز. اگر كسانى قربانى نيافتند، آن‌ها بايد سه روز در مراسم حج و هفت روز بعد از مراجعت از مكه در وطن خود روزه بگيرند كه ده روز كامل مى‌شود «فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيٰامُ ثَلاٰثَةِ أَيّٰامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذٰا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كٰامِلَةٌ» .
ح. البته اين حكم حج تمتع راجع به كسانى است كه در مكه و اطراف مكه نيستند و به تعبير ديگر تنها مخصوص كسانى است كه دور از مكه هستند «ذٰلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حٰاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ».
در پايان مى‌فرمايد: در مورد دستوراتى كه داده شد هيچگونه كوتاهى در انجام آن نكنند و