48
تشريع طواف ميان صفا و مروه
«إِنَّ الصَّفٰا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعٰائِرِ اللّٰهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاٰ جُنٰاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمٰا وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللّٰهَ شٰاكِرٌ عَلِيمٌ» . 1ترجمه
«صفا» و «مروه» از شعائر (و نشانه‌هاى) خداست؛ بنا بر اين، كسانى كه حج خانه‌ى خدا و يا عمره انجام مى‌دهند، مانعى نيست كه بر آن دو طواف كنند؛ (و سعى صفا و مروه انجام دهند. و هرگز اعمال بى‌رويّه‌ى مشركان، كه بت‌هايى بر اين دو كوه نصب كرده‌بودند، از موقعيّت اين دو مكان مقدس نمى‌كاهد.) و كسى كه فرمان خدا را در انجام كارهاى نيك اطاعت كند، خداوند (در برابر عمل او) شكرگزار، و (از افعال وى) آگاه است.
شأن نزول
در زمان جاهليت مشركين در بالاى كوه صفا بتى نصب كرده بودند به نام اساف و بر بالاى كوه مروه بتى به نام نائله و به هنگام سعى از اين دو كوه بالا مى‌رفتند و آن دو بت را به عنوان تبرك با دست خود مسح مى‌كردند.
مسلمان‌ها بخاطر اين موضوع از سعى ميان صفا و مروه كراهت داشتند و فكر مى‌كردند در اين شرايط سعى صفا و مروه كار صحيحى نيست، آيه فوق نازل شد و به آن‌ها اعلام داشت كه صفا و مروه از شعائر خدا است، اگر مردم نادان آن‌ها را آلوده كردند دليل بر اين