1) .آية اللّٰه اراكى:و مأيوس است از تمكّن از مسير و صحّت بدن. آية اللّٰه خويى:اگر دارا و ثروتمند است و توانايى مباشرت اعمال حج را ندارد يا دشوار و با مشقت است بايد نايب بگيرد.و وجوب نايب گرفتن،مانند وجوب حج فورى است. آية اللّٰه سيستانى:كسى كه تمكّن مالى دارد ولى توانايى مباشرت حجّ را ندارد و اميد اينكه بتواند در آينده انجام دهد ندارد،واجب است نايب بگيرد و اگر مباشرت براى او حرج و مشقّت داشته باشد،مى‌تواند نايب بگيرد،گرچه مباشرت افضل است و به هر حال همچنان كه وجوب مباشرت فورى است،وجوب استنابه نيز فورى است. آية اللّٰه مكارم:يعنى در موقع حج استطاعت بدنى و باز بودن راه را ندارد.

2) .آية اللّٰه بهجت:در صورتى كه موضوع وجوب استنابه،كه يأس از رفع مانع است،محقّق نشده باشد. آية اللّٰه گلپايگانى:بلى اگر علم داشته باشد كه در آن سال متمكّن از رفتن به حج است،جواز مصرف كردن وجه در غير حج (خصوصاً در اوان خروج مردم براى حج) مشكل است،و اگر استطاعت مالى بعد از استطاعت طريقى حاصل شده باشد،تصرف در آن مال در زمانى كه مردم آماده براى حج مى‌شوند جايز نيست.

3) .آية اللّٰه خامنه‌اى:قسمت اول اين مسأله يافت نشد.

4) .آية اللّٰه فاضل:حتى اگر اول ماه محرم باشد كه هنوز چندين ماه به موسم حج باقى‌است.

5) .آية اللّٰه اراكى:بنابر احتياط واجب. آية اللّٰه خامنه‌اى:به حاشيۀ مسألۀ بعد مراجعه شود.

6) .آية اللّٰه بهجت:هرگاه انسان مالى داشته باشد كه كفاف هزينه حج را بدهد،مى‌تواند قبل از وقت حركت قافله آن را در مصارف خود خرج كند هرچند ديگر نتواند به حج برود ولى در صورتى كه آن مال را به‌طور نسيه تا زمان بعد از حج بفروشد و منظور فرار از استطاعت باشد،احتياط اين است كه اقدام به اين عمل ننمايد.و اگر نموده با خود معاملۀ مستطيع كند به اين‌كه سال آينده به حج برود با احتياطاتى كه سبب قطع به اجزاء از حَجّة الاسلام است (يعنى احتياطاً سعى در تحصيل و حفظ استطاعت شرعيه براى خود در وقت سير كاروان در سال آينده بنمايد نه صرف استطاعت عقليه) و اگر معامله نه براى فرار است بلكه براى حاجت فعلى است كه متمكّن از بر آورده شدن آن نمى‌شود،مگر بعد از وقت سير يا وقت حج اظهر جواز آن است. آية اللّٰه خويى:هرگاه انسان مالى داشته باشد كه كفاف هزينۀ حج را بدهد،حج بر او واجب مى‌شود و جايز نيست در آن مال تصرفى كند كه از استطاعت خارج شود و نتواند تدارك كند.و اين تصرف خواه پيش از تمكن از سفر باشد يا بعد از آن فرقى ندارد،بلكه ظاهر اين است كه قبل از ماه‌هاى حج تصرف جايز نيست. آية اللّٰه سيستانى:در تفصيل تمكن از مسير مى‌فرمايند:اگر در آن تصرفى كند كه از استطاعت خارج شود و نتواند تدارك كند،و براى او مشخص شده باشد كه قدرت رفتن به حج در روزهاى آن را داشته باشد،بنابر اظهر حج در ذمّۀ او مستقر است،ولى اگر قدرت رفتن براى او مشخص نشده باشد،حج در ذمّۀ او مستقر نيست.