68مراحلى را كه آدم(ع) به منظور توبه از معصيت پيمود، طى نمايند و با تصحيح بينش و اعتقاد نادرست خود، روش و عملكرد خويش را تغيير داده و به زبان حال، به درگاه الهى چنين عرضه دارند:

«وَ امْحُ اللَّهُمَّ مَا ثَبَتَ مِنْ ذُنُوبِي وَ اغْسِلْ بِقَبُولِهَا جَمِيعَ عُيُوبِي ... وَ اقْبَلْ يَا رَبِّ تَوْبَتِي فَإِنَّهَا تَصْدُرُ مِنْ إِخْلَاصِ نِيَّتِي وَ مَحْضٍ مِنْ تَصْحِيحِ بَصِيرَتِي» ¹

«پروردگارا! گناهانى را كه در نامه اعمال من ثبت شده، محو نما و به سبب قبول توبه‌ام همه عيب‌هاى مرا پاك گردان ... بارالها! توبه مرا قبول كن كه اين

توبه از روى اخلاص و بر مبناى تصحيح بينش و اعتقاد من است.»

بيان يك نكته

عبارت « مَحْضٍ مِنْ تَصْحِيحِ بَصِيرَتِي » در دعاى فوق، به وضوح بر موضوعيت داشتن تغيير نگرش و اعتقاد، در قبول توبه دلالت دارد كه حقيقت حج بر آن استوار است. چنانكه رسول‌اكرم(ص) به اين امر اشاره نموده و فرمودند:

«حُجُّوا الْبَيْتَ بِكَمَالِ الدِّينِ وَ التَّفَقُّهِ وَ لَا تَنْصَرِفُوا عَنِ الْمَشَاهِدِ إِلَّا بِتَوْبَةٍروَرإِقْلَاعٍ» ²

«با (آنچه موجب) كمال دين و تفقه (است) به زيارت خانه خدا برويد و از مشاهد بازنگرديد مگر با توبه‌اى كه موجب ريشه‌كن شدن (منشأ) گناه‌مى‌شود.» ³