55« شَعائر » جمع « شَعِيرَة » به معنى نشانه‌ها، ¹ نمادها و رمزواره‌هايى است كه فهم رابطه ميان آنها با اراده الهى، نياز به درك و شعور دارد و در غالب موارد بر اعمال

و مناسكى ² اطلاق مى‌شود كه خداوند، تعظيم آنها را لازم و درك و برآوردن اراده

خود از آنها را نشانه تقواى دل‌ها معرفى نموده و فرموده است:

«ذٰلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعٰائِرَ اللّٰهِ فَإِنَّهٰا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ» ³

«آرى، كسانى كه شعائر خدا را بزرگ مى‌شمارند، اين بزرگداشت نشان تقواى‌دل‌هاست.»

اينكه در آيه فوق، بزرگداشت شعائر، ⁴ نشانه تقواى دل‌ها شمرده شده، اشاره به اين امر دارد كه شعائر (يعنى اعمالى چون وقوف در عرفات و مشعر و بيتوته در مِنى، رمى جمرات، طواف زيارت، طواف نساء و نماز آنها، سعى صفا و مروه و...) انسان‌ها را به درك خواست خداوند از حج سوق داده و موانع بهره‌مندى از