36
جايگاه درك اراده الهى در بهره‌مندى از ثمرات اعمال
از ديدگاه اسلام اگر اعمال عبادى، بدون شناخت اراده خداوند بجاى آورده شود، مقبول درگاه الهى نشده و ثمرات تربيتى وعده داده شده را در پى نخواهد داشت. چنانچه امام‌صادق(ع) ضمن بيان اراده خداوند از نماز، در اين‌باره فرمودند:
«مَنْ لَمْ تَنْهَهُ الصَّلَاةُ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْكَرِ لَمْ يَزْدَدْ مِنَ اللَّهِ إِلَّا بُعْداً» 1
«هركس نمازش او را از فحشاء و منكر باز ندارد، جز دورى از خداوند چيزى عايدش نمى‌شود.» 2
طبق آنچه در مبانى دينى ذكر شده، اراده خداوند از نماز، بازداشته شدن از بينش و اعتقادى است كه به بروز فحشاء و منكر مى‌انجامد (و موجب سلب امنيت و آرامش از انسان‌ها مى‌شود.) قرآن در اين‌باره مى‌گويد:
«إِنَّ الصَّلاٰةَ تَنْهىٰ عَنِ الْفَحْشٰاءِ وَ الْمُنْكَرِ» 3
«به درستى كه نماز، انسان را از زشتى و بدى باز مى‌دارد.»
اهميت فهم كنايات و اشارات دينى
درك اراده الهى از عبادات و فهم كنايات و رمزواره‌هاى دينى داراى چنان