35
مقدمه
همه عبادات از جمله نماز، روزه و حج بر مبناى اراده خاصى از جانب خداوند واجب شده است. از اين‌رو انجام آنها بدون فهم اين اراده‌ها فاقد ثمر و نتيجه بوده و به جاى تقرّب به خداوند، سبب دورى از او مى‌شود. چنانكه خداوند متعال در حديث قدسى مى‌فرمايد:
«إِنَّما يَعْبُدُني مَنْ عَرَفَ ما أُريدُ مِنْ عِبادَتي وَ طاعَتي»
«تنها كسى مرا عبادت مى‌كند كه بداند از عبادت و اطاعتم چه اراده‌اى دارم.»
و در ادامه مى‌فرمايد: اما كسى كه بدون درك اراده‌ها مرا عبادت كند،
«لَم يَزْدَدْ في عِبادَته مِنّي إِلّا بُعداً» 1
«جز دورى از من، نتيجه‌اى از عبادتش نخواهد برد.»
در حديثى ديگر از امام صادق(ع) روايت شده است:
«اَلْعَامِلُ عَلَي غَيْرِ بَصِيرَةٍ كَالسَّائِرِ عَلَي غَيْرِ الطَّرِيقِ فَلَا تَزِيدُهُ سُرْعَةُ السَّيْرِ مِنَ
الطَّرِيقِ إِلَّا بُعْداً» 2
«كسى كه بدون بصيرت عمل مى‌كند، مانند كسى است كه به بيراهه مى‌رود و سرعت حركت، او را از مقصود بيشتر دور مى‌كند.»