54آنها از دنيا مى‌رفت، براى بزرگداشتِ مقام دينى آن شخص و اينكه هميشه دعاهايش به اجابت مى‌رسيد، مجسمه‌اش را مى‌ساختند. آنها به اين كار ادامه مى‌دادند تا اينكه پس از گذشت چند نسل، فرزندانشان گفتند: پدران ما از اين جهت به اين مجسمه‌ها احترام مى‌گذاشتند كه آنها به ما روزى مى‌دهند و سود و زيانِ ما به دست آنهاست و آنها را به عنوان خدايى برگزيدند. 1
در توضيح بايد گفت كه تنافى اين نصوص با توحيد مشركان در ربوبيت، واضح و آشكار است؛ زيرا آنها اگر موحد در ربوبيت بودند، معتقد نمى‌شدند كه خدايانشان به آنها سود و زيان مى‌رسانند. زيرا وجود خدايانى كه به طور مستقل، منشأ سود و زيان براى مردم باشند، با وحدت مدبّر در عالم منافات دارد.
نكتۀ دوم - اعتقاد به وجود پسران و