23عبادت براى بُتى باشد يا درختى، يا سنگى، يا پيامبرى از پيامبران خدا يا ولى‌يى از اولياى خدا. همۀ اينها شرك است و خداوند عزّوجلّ راضى نيست كه كسى در عبادت او شريك باشد، نه بزرگ قومى، نه پيامبر مرسلى و نه ولى‌يى و نه هيچ كس ديگرى؛ چون خدا مى‌فرمايد:
إِنَّ اللّٰهَ لاٰ يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ مٰا دُونَ ذٰلِكَ لِمَنْ يَشٰاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللّٰهِ فَقَدِ افْتَرىٰ إِثْماً عَظِيماً (نساء: 48)
همانا خدا اين را كه به او شرك ورزيده شود، نمى‌بخشايد و غير از آن را براى هر كه بخواهد، مى‌بخشايد و هر كس به خدا شرك ورزد، به يقين، دروغى بافته و گناهى بزرگ مرتكب شده است.
نيز فرموده است:
وَ أَنَّ الْمَسٰاجِدَ لِلّٰهِ فَلاٰ تَدْعُوا مَعَ اللّٰهِ أَحَداً (جن: 18)
و مسجدها از آنِ خداست و با وجود خداى يكتا، كسى را به خدايى نخوانيد.
و فرموده است: وَ اعْبُدُوا اللّٰهَ وَ لاٰ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً ؛ «و خدا را