17
أَ فَلاٰ تَذَكَّرُونَ) (يونس: 3)
پروردگار شما، خداوندى است كه آسمان‌ها وزمين را در شش روز [شش دوران] آفريد؛ سپس بر تخت (قدرت) قرار گرفت، وبه تدبير كار (جهان) پرداخت؛ هيچ شفاعت‌كننده‌اى، جز با اذن او نيست؛ اين است خداوند، پروردگار شما! پس او را پرستش كنيد! آيا متذكّر نمى‌شويد؟
صدر آيه مربوط به خلقت آسمان‌ها و زمين در شش روز است، و سپس تصريح بر وسعت قدرت خداوند متعال بر تمام مخلوقات كرده، آن‌گاه سخن از وجود شفيع در اين نظام همراه با اذن الهى به ميان آورده است. و چون آيه در مقام وصف ربوبيت و تدبير تكوينى است لذا بايد مراد از شفاعت در آيه را شفاعت در امر تكوين بدانيم، كه عبارت باشد از سببيتى كه در اسباب تكوينى است و مقصود به آن واسطه‌هاى بين حوادث و موجودات است.
3. و نيز مى‌فرمايد:
(اللّٰهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مٰا بَيْنَهُمٰا فِي سِتَّةِ أَيّٰامٍ ثُمَّ اسْتَوىٰ عَلَى الْعَرْشِ مٰا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لاٰ شَفِيعٍ أَ فَلاٰ تَتَذَكَّرُونَ) (سجده: 4)
خداوند كسى است كه آسمان‌ها وزمين وآنچه را ميان اين دو است در شش روز [شش دوران] آفريد، سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت؛ هيچ سرپرست وشفاعت‌كننده‌اى براى شما جز او نيست؛ آيا متذكّر نمى‌شويد؟