20
(وَ لاٰ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللّٰهِ أَمْوٰاتاً بَلْ أَحْيٰاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ) (آل عمران: 169)
(اى پيامبر) هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شده‌اند، مردگانند، بلكه زنده‌اند ودر نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند...
از آيات ديگر استفاده مى‌شود كه اين حيات برزخى، اختصاصى به شهدا ندارد، بلكه شامل تمام صالحان وكسانى كه مطيع دستورات خداوند هستند نيز مى‌شود؛ خداوند متعال مى‌فرمايد:
(وَ مَنْ يُطِعِ اللّٰهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَدٰاءِ وَ الصّٰالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولٰئِكَ رَفِيقاً) (نساء: 69)
وهر كسى كه خدا ورسول را اطاعت كنند، ايشان البته با كسانى كه خدا به آنان لطف وعنايت كامل فرموده؛ يعنى با پيامبران وصديقان وشهيدان ونيكوكاران محشور خواهند شد واينان رفيقان نيكويى هستند.
اگر شهدا نزد خدا زنده‌اند وروزى مى‌خورند، پس هر كس مطيع خدا ورسول باشد -وبه دليل آنكه رسول نيز تابع دستورات رسالت خويش است، شامل خود حضرت نيز مى‌شود- او نيز با شهداست، اگر شهدا نزد خدا زنده‌اند، پس اينان نيز زنده‌اند وحيات برزخى دارند.