19الزاماتى براى بيعت‌كنندگان همراه بود. اختصاص آيه‌اى از قرآن 1 به بيعت زنان، نشان از اهميت آن دارد.
مورخان و مفسران از زنان زيادى ياد كرده‌اند كه با رسول خدا(ص) بيعت كرده‌اند. گويا در مكه، صرف پذيرش اسلام از سوى زنان و ذكر شهادتين، كفايت مى‌كرد و بيعت محسوب مى‌شد؛ هر چند برخى منابع، با قيد « اسلَمَت قَديماً بِمَكَّة وَ بايَعَت » ؛ «در مكه اسلام آورد و بيعت كرد»، توصيف شده‌اند؛ اما اينكه با چه شرايطى در اين دوره، بيعت را انجام داده‌اند، گزارشى ارائه نشده است؛ اما با هجرت آن حضرت به «يثرب»، بيعت زنان با شرايط خاصّى همراه بود كه گاه زنان به طور مستقيم با رسول خدا(ص) و گاه غيرمستقيم با نماينده آن حضرت بيعت مى‌كردند.
سيره‌نويسان، بيعت دو تن از زنان خزرجى به نام‌هاى «اُمّ‌عُمارَه نَسيبه» دختر «كَعْب مازني» و «اُمّ‌مَنيع اسماء» دختر «عَمرو بن عَدِي سَلمي»، در پيمان عقبه دوم (سال 13 بعثت) را نخستين بيعت زنان يثربى با پيامبر مى‌دانند. 2