36( وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمٰاوٰاتِ لاٰ تُغْنِي شَفٰاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاّٰ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللّٰهُ لِمَنْ يَشٰاءُ وَ يَرْضىٰ ) (نجم: 26)
و چه بسيار فرشتگان آسمان‌ها كه شفاعت آنها سودى نمى‌بخشد، مگر پس از آنكه خدا براى هر كس كه بخواهد و راضى باشد اجازه [شفاعت] مى‌دهد.
3. شهيدان
در قرآن كريم چنين آمده است:
( وَ لاٰ يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفٰاعَةَ إِلاّٰ مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ ) (زخرف: 86)
و كسانى را كه غير از او مى‌خوانند، اختيار شفاعت ندارند، مگر آنها كه شهادت به حق داده‌اند و به خوبى آگاه‌اند.
اين آيه دلالت مى‌كند كه ايشان از آن روى، مقام شفاعت نصيبشان شده است كه به حق شهادت داده‌اند. پس هر شهيدى، شفاعت‌كننده‌اى است كه مى‌تواند شهادت بدهد. بنابراين، منظور از شهادت در اين آيه، كشته شدن در ميدان جنگ نيست، بلكه به معناى شاهد و گواه اعمال است.
4. مؤمنان
از آيه گذشته، روشن مى‌شود كه مؤمنان نيز حق شفاعت دارند. خداوند متعال از پيوستن مؤمنان به شهدا در روز قيامت خبر داده، آنجا كه