25شكايت خواهد كرد. تعبيرهاى «انَّ رِجالاً يَفخَرُونَ عَلَينا» و «انَّ لَهُ وَ لأصحابِه» در كلام اسماء، نشان مىدهد كه عدهاى از مهاجران مكى نيز عُمر را در اين اعتراض همراهى مىكردند. رسولخدا(ص) با ناروا خواندن سخن عُمر، فرمود: «عمر از شما به من، سزاوارتر نيست. براى شما دو هجرت و براى او و يارانش يك هجرت است». 1اسماء و جعفر در سال هفتم و پس از ماجراى «عمرةالقضاء»، سرپرستى عُماره را به عهده گرفتند. او دختر حمزه از سَلمى خواهر اسماء بود، كه پس از شهادت پدرش در جنگ احُد تنها و بدون سرپرست ماند. امامعلى(ع) در اين باره با رسولخدا(ص) گفتوگو كرد و او را به مدينه آورد. در سرپرستى او ميان حضرت على(ع)، زيدبن حارثه و جعفر اختلاف شد. رسولخدا(ص) نيز به اين دليل كه اسماء خاله عُماره است، به نفع جعفر داورى كرد. 2 جعفر از شدت خوشحالى به سمت رسولخدا(ص) خيز برداشت و آن را احترام حبشيان براى پادشاهانشان وصف كرد. 3