28ابوداود و ترمذى در «سنن» و حاكم در «مستدرك» و هيثمى در «مجمع الزوائد» و ديگران از فروة بن‌مسيك در حديثى نقل كرده‌اند كه به پيامبر گفت: «اى پيامبر خدا، آيا سبا نام سرزمينى است يا كوهى يا چيزى ديگر؟»
حضرت(ص) فرمود:
نه! بلكه [نام] مردى است از عرب كه ده فرزند داشت. شش نفر به يمن رفتند و چهار نفر به شام. «ازد» و «اشعريون» و «حمير» و «كنده» و «مذحج» و «انمار» كه به آنان «بجيله» گويند، يمنى شدند و «لخم» و «جذام» و «عامله» و «غسان» شامى. 1
ابن كثير مى‌گويد:
علماى نسب شناس، مانند محمدبن‌اسحاق 2، بر اين عقيده‌اند كه سبا، عبد شمس بن يشجب بن يعرب بن قحطان است و بدين سبب او را سبا ناميده‌اند كه «لأنّه اوّل مَن سَبَأَ فى العرب» 3، و به او «رائش» گفته مى‌شد؛ زيرا نخستين كسى بود كه در جنگ، غنيمت برد و آنها را به قوم خويش داد و بدين جهت «رائش» نام گرفت؛ عرب، مال را «ريش» و «رياش» مى‌گويد. چنين گفته‌اند كه وى قبل از تولد پيامبر(ص)، در شعرى به آمدن وى بشارت داده بود: