81به اين ترتيب، اشك‌هاى على بن الحسين(ع)، افشاگر ستم‌هاى فرزندان اميه شد و مانند رودى كه از كوهسارى سرچشمه بگيرد، پيام مظلوميت فرزندان على(ع) را آرام آرام به خانه‌ها رساند و حقيقت‌جويان را به جوش و خروش انداخت. قيام مردم مدينه، حركت توابين و نهضت مختار، با جارى شدن اين اشك‌هاى لرزان و به پشتوانه اين سيل خروشان شكل مى‌گيرد. مختار، قاتلان شهداى كربلا را مجازات مى‌كند و سر ابن‌زياد و ابن‌سعد را براى تسلاى دل امام، نزد ايشان مى‌فرستد. امام‌سجاد(ع) سجده شكر به جا مى‌آورد و براى مختار دعا مى‌كند. اين نخستين بارى است كه پس از سال‌ها، لبخند سجّاد(ع) ديده مى‌شود. 1امام حكيم ما، با زبان دعا و راز و نياز، كرسى اسلام‌شناسى برپا مى‌كند، درس توحيد و نبوت و امامت مى‌دهد، مردم را به زهد و تقوا و عبوديت فرامى‌خواند و آنها را از سياست‌هاى شوم فرزندان اميه آگاه مى‌سازد. سياستمداران بنى‌اميه، به خيال اينكه على‌بن‌الحسين، به عبادت و نيايش مشغول است، دست و زبانش را باز مى‌گذارند و مانع او نمى‌شوند. از ديگر سو، زبان دعا كه زبان‌سوز و گداز و تأثير بر عواطف است، قلب‌هاى خشك و سخت را مى‌شكند و بذر حيات، در آنها دوباره روييدن مى‌گيرد. با هنرمندى امام سجاد(ع) در صحيفۀ سجاديه، درس ديانت و سياست، آرام آرام به كام مردم مزه كرد و روز به روز، بر تعداد