164مى‌گويد: خوب، خيال آقا عثمان را راحت كن و بگو ازدواج موقت، يكى از اين راه‌حل‌هاست.
عثمان كه با كلمه ازدواج موقت آشنا نيست، مى‌پرسد: يعنى چه؟ و زارعى مى‌گويد يعنى همان «مُتعه».
عثمان لحظه‌اى بى‌حركت، چشم در چشمان زارعى مى‌دوزد و با لحنى به رنگ انكار مى‌گويد: ولى امروزه كه «متعه» جايز نيست. متعه در دوران كوتاهى از زمان پيامبر(ص) جايز بوده و بعد از آن حرام شده.
ازدواج موقت در قرآن
مى‌پرسم: چرا؟ جواب مى‌دهد: استاد ما در كلاس مى‌گفت، خود پيامبر(ص) آن را حرام كرده. زارعى با فاصله گرفتن از پشتى صندلى‌اش، خودش را جدى‌تر نشان مى‌دهد و با استفاده از اطلاعات حوزوى‌اش جواب مى‌دهد: پيامبر كه برخلاف آيه قرآن نظر نمى‌دهد. همه مفسران شيعه و سنى معتقدند، بر اساس آيه: (فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً 1؛ «و زنانى را كه متعه كرده‌ايد، مهرشان را به عنوان فريضه‌اى به آنان بدهيد». متعه جايز است.
از اين گذشته، بر اساس همين آيه و سفارش‌هاى پيامبر(ص) در اين‌باره، متعه در زمان رسول خدا(ص)، دوران حكومت ابوبكر و حتى اوايل حكومت خليفه دوم جايز بوده، ولى جناب عمر در اوايل حكومتش اعلام كرد: دو كار در دوران پيامبر(ص) انجام مى‌شد كه من آنها را ممنوع مى‌كنم و هر كس انجام دهد، او را مجازات خواهم كرد؛ ازدواج موقت و