56
مَضجَع
ضَجع به معناى خوابيدن به پهلوست و چون مرده را در قبر به پهلو مى‌خوابانند، به قبر و مدفن هر كس «مضجع» گفته مى‌شود، جمع آن مضاجع است. وقتى دربارۀ كسى مى‌گويند: «نوّر الله مَضجَعه»، يعنى خداوند قبرش را پر از نور كند.
مُعتَمِر
غير از حجّ واجب كه در اوقات خاصى انجام مى‌شود، زيارت خانۀ خدا در مواقع ديگر و مُحرِم شدن و طواف و سعى و نماز، «عمره» ناميده مى‌شود. معتمر به كسى مى‌گويند كه عمره انجام مى‌دهد، در مقابل حاجّ كه به حج‌گزار گفته مى‌شود.
مَقام
ايستادن و محلّ ايستادن و قيام، توقّفگاه، جايگاه، جاى اقامت، خانه و مسكن، رتبه و منزلت و درجه. در مسجدالحرام، سنگى درون يك محوّطۀ شيشه‌اى است كه جاى پاى حضرت ابراهيم است و به آن مقام ابراهيم گفته مى‌شود. در زيارتگاه‌ها گاهى جاى خاصّى كه يكى از معصومين يا پيامبران در آنجا عبادت كرده، يا اقامت داشته‌اند يا به نحوى به آنان مرتبط است، «مقام» ناميده مى‌شود، مثل مقام خضر در مسجد اموى، مقام صاحب‌الزمان در كربلا، مقام امام صادق در مسجد كوفه. به مزار هم مقام گفته مى‌شود.
مقبره
محلّ دفن، گورستان، گنبد يا عمارتى كه روى بعضى قبور مى‌سازند، جايگاه اختصاصى دفن شخص يا خانواده يا گروهى خاص، مثل مقبرة الشهدا، مقبرةالشعرا. مدفن امام كاظم(ع) در بيرون بغداد، در منطقۀ «مقابر قريش» بود كه بعداً نام كاظيمن به خود گرفت.