42توصيه شده كه در روز معيّنى آن را بخوانند. به آن زيارت خاصّه گفته مى‌شود. مثل زيارتى كه در روز اربعين، يا نيمۀ شعبان خوانده مى‌شود. در مقابل زيارت مطلقه است كه هر زمان و در هر جا مى‌توان آن را خواند.
زيارت رجبيّه
ماه رجب، از ماه‌هاى با فضيلتى است كه زيارت خانۀ خدا و عمرۀ رجبيّه يا زيارت قبور امامان معصوم، سفارش شده است. زيارت رجبيّه، زيارتنامه‌اى است كه در آن ماه خطاب به
سيّدالشهدا(ع) خوانده مى‌شود و در كتب دعا آمده است. نام شهداى كربلا در اين زيارتنامه ذكر شده است. اين زيارتنامه، به خصوص در روز اول نيمۀ ماه رجب و نيمۀ ماه شعبان خوانده مى‌شود.
زيارت عاشورا
متن زيارتنامه‌اى كه در روز عاشورا و در همۀ ايام سال، خطاب به امام حسين و شهداى كربلا خوانده مى‌شود و از امام محمدباقر(ع) روايت شده است و بيشترين تكيۀ آن بر تولّى و تبرّى و بيزارى از قاتلان امام حسين(ع) و دشمنان اهل‌بيت است. به زيارت امام حسين رفتن در روز عاشورا هم كه احياى نام او و حادثۀ كربلاست، زيارت عاشورا ناميده مى‌شود.
زيارتْ قبول
به كسانى كه توفيق زيارت حج يا حرم معصومين را يافته‌اند، از سوى ديگران گفته مى‌شود: زيارت قبول، يا «تَقَبّل الله» يعنى خدا قبول كند. زيارت مثل هر عمل عبادى و اطاعت كه از سوى بنده انجام گيرد، وقتى ارزشمند است كه مورد قبول و پذيرش خدا قرار گيرد. خدا هم اعمال نيك را از پاكان و اهل تقوا و اخلاص مى‌پذيرد. پس «قبولى زيارت» مسألۀ مهمّى است كه براى زائر درخواست مى‌شود. معمولاً وقتى به كسى مى‌گويند: قبول