23«اى پيامبر خدا، من تو را در اين راه يارى مى‌كنم». آنگاه دست خود را به سوى پيامبر(ص) دراز كرد تا دست او را به عنوان پيمان فداكارى بفشارد. در اين هنگام پيامبر (ص) دستور داد كه على(ع) بنشيند. بار ديگر پيامبر(ص) گفتار خود را تكرار كرد. باز على برخاست و آمادگى خود را اعلام كرد. اين بار نيز پيامبر (ص) به وى دستور داد بنشيند. در مرتبۀ سوم نيز مانند دفعات پيشين، كسى جز على(ع) برنخاست و تنها او بود كه پشتيبانى خود را از اهداف مقدس پيامبر (ص) اعلام كرد. پيامبر (ص) در اين حال دست خود را بر دست على(ع) زد و جملۀ تاريخى خود را در مجلس بزرگان بنى‌هاشم دربارۀ او بيان كرد و گفت:
«هان! اى خويشان و بستگان من! على برادر و وصى و خليفۀ من در ميان شماست». 1اين حديث به روشنى تاريخ تشيع و همزاد بودن نبوت وامامت را به معنايى كه يادآور شديم بيان مى‌كند. البته اين تنها موردى نيست كه پيامبر(ص) رهبر مسلمانان پس از خود را تعيين مى‌كند، بلكه در موارد ديگرى نيز بر اين مطلب تصريح فرمودند كه به صورت گذرا به آنها اشاره مى‌كنيم.
3. حديث منزلت
حديث منزلت از احاديث معروفى است كه محدّثان و تاريخ نگاران نقل كرده‌اند و اجمال آن چنين است: