22همراهان را در فشار روحى و اخلاقى قرار مى‌دهد. حتّى گاهى بلند حرف زدن و داد كشيدن هم نوعى بى‌عفّتى در گفتار است و از ديگران سلب آرامش و آسايش مى‌كند.
حضرت لقمان به پسرش توصيه مى‌كند: فرزندم! صداى خودت را پايين بياور (و فرياد نزن)، چرا كه زشت‌ترين و ناخوشايندترين صداها صداى الاغ‌هاست. 1
رعايت ادب و عفاف در گفتار، نشانه خردمندى است.
داد كشيدن بر سرديگرى، به خصوص اگر دوست و همكار و همراه و همسفر باشد، رشته‌هاى پيوند را مى‌گسلد و كينه و كدورت پديد مى‌آورد.
امام سجاد در يكى از دعاهاى صحيفه از خداوند درخواست مى‌كند كه: «خدايا صدايم را براى پدر و مادرم ملايم و سخنم را براى آنان خوشايند گردان». 2