45 بود و آن‌گاه كه از قبر او برمى‌خاستم، آن را پر از نور و روشنايى ديدم. 1
بعد از سخنان رسول اكرم(ص)، همگان با آرامگاه وى وداع كرده و در حالى كه به سعادت بزرگ اين مادر بزرگ فكر مى‌كردند و در دل به آن مرحبا مى‌گفتند، به خانه مراجعت نمودند.
سال‌ها بعد، در كنار آرامگاه وى، چهار حجّت خداوندى كه نوه‌هاى بزرگوار وى بودند؛ يعنى حضرت مجتبى(ع)، حضرت زين‌العابدين(ع)، حضرت باقر(ع) و حضرت صادق(ع) مدفون گرديدند. اين قبور نورانى، در كنار قبر مادربزرگشان، يادآور و نماد اوج اتصال روحى فاطمه بنت اسد(س) به ولايت و امامت مى‌باشد. به همين جهت است كه در زيارت آن بزرگوار، طبق آموزه حجج الهى، پس از سلام به پيامبر اسلام عرضه مى‌داريم:
سلام بر فاطمه بنت اسد هاشمى، همان صدّيقه مرضيه (با توجه به اينكه مقام صدق و رضا كه امام معصوم به وى عرضه داشته، حاكى از اوج تعالى وى مى‌باشد) همان پاك‌سيرت، كريم‌صفت كه سرپرستى خاتم النبيين(ص) را برعهده گرفت و مادر او بود. سلام