32 در كتمان اين حقيقت درونى نهفته بود. ابوطالب(ع) در همه ماجراها، يار و ياور جدّى و اصلى‌ترين حامى مسلمانان و پيامبر(ص) محسوب مى‌شد. وى در قضيه محاصره اقتصادى - كه در شعب ابى‌طالب صورت گرفت - فداكارى فراوانى كرد به طورى كه ماجرا به نفع مسلمانان خاتمه يافت. ¹وى بارها در مقابل مشركان، حمايت خود را با اين جمله از پيامبر(ص) اعلام كرده بود: «به خدا سوگند، دست از حمايت تو برنمى‌دارم. مأموريت خود را به سرانجام برسان كه من با تو هستم». ²در سال دهم بعثت، پير روشن ضمير قريش و تنها حامى جدّى پيامبر(ص) و مؤمنين درگذشت، در كنار بستر وى، علاوه بر رسول خدا(ص)، همسر مهربانش فاطمه بنت اسد(س)، به همراه فرزندانش - كه يكى از آنها على(ع) بود - نشسته بودند. لحظات بسيار تلخ و غمبارى بر فاطمه بنت اسد(س) مى‌گذشت. مخصوصاً از اينكه چهره غمگين و اشكبار محمد(ص) و على(ع) را مى‌ديد، تمام وجودش را غم احاطه كرده بود. او به صورت همسر مهربانى كه سال‌ها با وى زندگى كرده