31 برخاست و با نظر موافق عموى خديجه(س) و ساير بزرگان از بنى‌هاشم، خطبه عقد را طبق آيين و شريعت ابراهيمى(ع) جارى كرد. 1اين دو بزرگوار، در ايامى كه مؤمنين در اقليت بودند و مسلمانان تحت شكنجه و آزار مشركين بسر مى‌بردند، بيشترين حمايت را از رسول خدا(ص) كردند.
در ايامى كه به خديجه(س) از نظر تحريم اقتصادى و قطع رابطه با مسلمانان كه از سوى سران شرك اعمال مى‌شد، سخت مى‌گذشت، فاطمه بنت اسد(س) مونس هميشگى و شريك غم و شادى خديجه(س) بود. در هنگام تولد حضرت زهرا(س) در بيستم جمادى‌الثانى سال پنجم بعثت كه زنان قريش، هيچ‌كدام حاضر به كمك نبودند، فاطمه بنت اسد(س) به يارى وى شتافت. 2فاطمه بنت اسد(س) در ابراز ايمان خود مشكلى نداشت؛ امّا ابوطالب(ع)، به دلايل مختلف، ايمان خود را مخفى مى‌نمود و اين نبود، مگر به خاطر آثارى كه