18
وتحريفاً لكلام الله وكلام رسوله(ص)... 1
قاعده هفتم طرد تأويل كلامى است، ومقصود از تأويل كلامى در اينجا تأويل نصوص شرعى از كتاب وسنت از طرف متكلمين است؛ زيرا از اصول روش متكلمين مبالغه در توجّه وتقديم آن بر نقل مى‌باشد. آنان عقل را به عنوان اساسى معتبر مى‌دانند كه سزاوار است در تقرير مسائل شرعى وقضاياى اعتقادى بر آن اعتماد نمود؛ زيرا كه در نظر آنان مفيد قطع ويقين است. بدين جهت، حقّ در نظر آنان چيزى است كه به عقولشان شناخته وبا قياس‌هاى خود به آن رسيده‌اند، ولذا هرگاه براى آنان تعارضى بين تقريرات عقليه آنان با نصوص شرعيه پديد آمد آن نصوص را از ظاهر ومعناى راجحش به معناى مرجوح منصرف مى‌سازند ودر اين عمل به عقل خود استناد مى‌كنند تا با مقتضاى عقول خود موافق شده وبا هواى نفسانى‌شان همراه شود.
از آن جهت كه روش سلف با اين روش كلامى سازگارى ندارد آن‌گونه كه براى ما از لابه لاى قواعد پيشين روشن شد، لذا علماى سلف اين تأويل را به طور قطع ردّ كرده وانكار كرده‌اند وآن را تأويل باطل وتحريف كلام خدا وكلام رسول او دانسته‌اند...
البانى محدّث وهابيون در فتاواى خود مى‌گويد:
ما اهل سنت ايمان داريم به اينكه از نعمت‌هاى خداوند بر بندگانش آن است كه خداوند در روز قيامت بر مردم تجلّى مى‌كند و همگان