1) . آيت الله فاضل: تعهد نسبت به عائله و اطمينان به وفا و عدم رجوع باذل شرط نيست.

2) . آيت الله تبريزى، آيت الله خويى: اگر نمى‌تواند نفقه عيال را تأمين كند، چه به حج برود و چه نرود، بذل نفقۀ عيال شرط نيست. آيت الله سيستانى: مگر اين‌كه نفقۀ عائله‌اش را تا زمان برگشت داشته باشد يا اين‌كه فرق نمى‌كند، چه حج برود و چه نرود نفقۀ آنها را نمى‌تواند تأمين كند يا از عدم تأمين نفقه آنها در حرج نمى‌افتد يا عائله واجب النفقۀ او نيستند كه در اين موارد بذل نفقه عائله شرطِ وجوب حج نيست.

3) . آيت الله تبريزى، آيت الله خويى: اطمينان به وفا و عدم رجوع باذل، شرط نيست، ولى اگر وثوق و اطمينان به رجوع و عدم وفاى باذل دارد حج واجب نمى‌شود.

4) . آيت الله نورى: به شرطى كه قبول اين بذل براى او مستلزم ذلّت و منّت نباشد.

5) . آيات عظام بهجت، تبريزى، خويى: در اين مسأله فرقى بين اباحه (در اختيار گذاشتن) و تمليك و دادن عين مال و يا قيمت آن نيست. آيت الله سيستانى: اباحه‌اى كه براى اباحه كنندۀ آن قابل برگشت باشد شرعاً، و تمليك متزلزلى كه از طرف مقابل قابل فسخ بوده باشد شرعاً، موجب حصول استطاعت نمى‌شود مگر اين‌كه اطمينان داشته باشد كه از اباحه‌اش صرف نظر نمى‌كند يا تمليكش را فسخ نمى‌نمايد.

6) . آيت الله بهجت: بلى، داشتن مؤونۀ عيال تا وقت رجوع شرط است مگر آن‌كه با نرفتن حج نيز عيال او در مضيقه به‌سر برند و رفتن حج تأثيرى در اين جهت نداشته باشد. آيت الله سيستانى: ولى اگر خودش مقدارى از مصارف حج را داشته باشد و بقيّه را به او بذل كنند در اين صورت رجوع به كفايت شرط است.

7) . آيت الله سيستانى: بلى اگر درآمدش در خصوص روزهاى حج باشد و با درآمد آن در بقيه روزهاى سال يا بعضى از آنها زندگى مى‌كند، به طورى كه اگر به حج برود قدرت تأمين هزينه زندگى در بقيه يا بعضى از روزهاى ياد شده نداشته باشد. در اين صورت حج بر او واجب نخواهد بود، مگر اينكه مخارج زندگيش را در بقيه روزهاى سال هم بدهند كه در اين صورت واجب خواهد بود. آيت الله مكارم: يا مستلزم منّت و هتك او باشد.

8) . آيت الله بهجت: اظهر اعتبار رجوع به كفايت است به اين معنا كه به سبب حج از غنا به فقر يا از فقر به اوسع از آن واقع نشود. (كتاب حج، ص 26)

9) . آيت الله فاضل: و همچنين اگر از طريق زكات و يا خمس و يا استعطاء، امور خود را اداره كند، كافى است، و همچنين كسى كه آنچه دارد در راه حج خرج كند زندگى او قبل و بعد از حج تفاوتى نكند، حج بر او واجب مى‌شود و نيز بر طلاب كه با شهريه اداره مى‌شوند چنانچه هزينۀ حج و مخارج خانوادۀ خود را داشته باشند يا به عنوان روحانى مشرّف شوند حج واجب است و از حجۀ‌الاسلام كفايت مى‌كند.

10) . آيت الله خامنه‌اى: اگر بعد از مراجعت زندگى آنها با شهريه اداره مى‌شود كفايت مى‌كند و حج واجب است. آيات عظام خويى، تبريزى، سيستانى: كسى كه از وجوه شرعيه مانند خمس و زكات و امثال اينها زندگى خود را اداره مى‌كند و بر حسب عادت مخارجش بدون مشقت، مضمون و حتمى باشد، در صورتى كه داراى مقدارى پول گردد كه وافى به هزينۀ حج و مخارج عيالش باشد، بعيد نيست حج بر او واجب باشد، و همچنين است كسى كه شخص ديگر در تمام مدت زندگى او، مخارجش را متكفل باشد و همچنين كسى كه اگر آنچه دارد در راه حج صرف كند زندگى بعد از حجّش با قبل از آن تفاوتى نكند. آيت الله بهجت: عيناً موافق حاشيه قبلى بوده با اين تفاوت كه ايشان صراحت در وجوب حج دارند. (مناسك، مسأله 25) آيت الله غروى: مگر در صورتى‌كه منافات با شأنش نباشد مثل تجّار و بازارى‌ها و اما اگر زندگانيش با وجوهات شرعيه است حج برود يا نرود و منافى شئونش نيست تمكّن اعاشه از وجوهات در حقّش كفايت مى‌كند و پس طلاب حوزه‌هاى علميه كه زندگانيشان با وجوهات است با تمكّن از اعاشه از وجوهات مشمول وجوب حج واقع مى‌شوند.

11) . آيت الله بهجت: اگر زندگى آنها با وجوهات بر حسب عادت بدون مشقّت مضمون و حتمى باشد. در صورتى كه داراى مقدارى پول گردد كه وافى به هزينۀ حج و مخارج عيالش باشد حج بر او واجب است. (مناسك، مسأله 25)

12) . آيت الله مكارم: براى طلاب و مانند آنها حج واجب مى‌شود. آيت الله گلپايگانى: افرادى كه از وجوه خاصّى مثل سهم سادات و وجوهات شرعيه و نذورات استفاده مى‌كنند، مانند طلاب و سادات و اشخاص ديگرى كه مورد توجّه مردم هستند، در صورتى كه هزينه حج و مخارج عيالات را تا بازگشت داشته باشند، بعيد نيست كه حج بر آنان واجب باشد. (آداب و احكام حج، مسأله 68) آيت الله صافى: ولى رعايت احتياط به اين‌كه به نحوى خود را واجد شرط استطاعت نمايد ترك نشود.