68كرد. 1
قرآن امام على(عليه السلام) مانند ديگر قرآنهايى است كه گردآورى شده است (مثل قرآن زيد، قرآن ابن مسعود، قرآن ابى بن كعب، قرآن ابوموسى اشعرى و قرآن مقداد بن اسود); چنان كه عايشه نيز داراى قرآنى بود. قرائت اهل كوفه از روى قرآن ابن‌مسعود و قرائت اهل بصره از روى قرآن ابوموسى اشعرى بود و اهل شام از روى قرآن ابى‌كعب و اهل دمشق از روى قرآن مقداد قرائت مى‌نمودند.
لكن دوران اين قرآنها و قرائت از روى آنها، در زمان عثمان سپرى شد; زيرا او قرآنى براى آن شهرها فرستاد و ديگر قرآنها را سوزاند. 2
اما درباره قرآن امام على(عليه السلام) گفتنى است كه آن حضرت آن را براى خود و اهل بيتش نگهدارى نمود و به جهت حفظ وحدت امت اسلامى آن را ظاهر نكرد.
اولين كسى كه پس از درگذشت پيامبر(صلى الله عليه وآله) جمع آورى قرآن را به طور مستقيم و به وصيت آن حضرت بر عهده گرفت، على بن ابى‌طالب(عليه السلام) بود. 3 آن حضرت در خانه نشست و به جمع آورى قرآن و مرتب كردن آن بر طبق نزول، اقدام نمود.
ابن نديم مستنداً نقل كرده است: حضرت على(عليه السلام) هنگام درگذشت رسول خدا(صلى الله عليه وآله)، اختلاف مردم و پراكندگى آنان را مشاهده نمود و سوگند ياد كرد كه عبا بر دوش نگيرد تا قرآن را جمع نمايد . 4
محمد بن سيرين از عكرمه روايت كرده است: وقتى خلافت ابوبكر آغاز گشت، على بن ابى‌طالب(عليه السلام) در خانه نشست و به جمع‌آورى قرآن مشغول شد. ابن‌سيرين گويد: از عكرمه پرسيدم: