22تبخير نگشته و قسمت اعظمش، نه تنها به هدر مى‌رود كه ممكن است خود بر اثر فشار زيادى كه به در و ديوار كانون حريق يا محتويات محل وارد مى‌سازد، بر خسارت ناشى از حريق بيافزايد. وقتى آب زياد بدين ترتيب بپاشند كف طبقات بناى مورد حريق، از آب پر شده به ديوارها و كف و سقف و اثاث منقول و غير منقول اماكن مختلف خسارت بسيار وارد مى‌آورد، حتى فشار زياد آب كه بوسيلۀ پمپهاى اتومبيلهاى آتش‌نشانى، با لوله‌هاى قوى به ديوارها روانه مى‌سازند، كم‌كم روكش و ملات مصالح ساختمانى را از بين برده و موجب در هم ريختن آن مى‌گردد.
با تمامى اين احوال، چگونگى استفاده از قدرت سردكنندگى آب اغلب بدست ما نيست و وضع خاص حريق به ما تحميل مى‌سازد؛ مثلاً در حريقهاى بزرگ چنانچه آب به صورت گرد به كار رود، حرارت زياد فضا و جريان شديد صعودى هواى داغ، اين نوع آب را قبل از رسيدن به كانون حريق تبخير نموده و توأم با جريان صعودى هوا به خارج مى‌راند. از طرف ديگر در حريقهاى بزرگ به علت حرارت زياد، نمى‌توان به كانون حريق نزديك شد و ناچار از فاصلۀ دور بايد به خاموش كردن آن پرداخت و چون هر قدر آب با قطرات ريزتر پرتاب گردد، از بَرد و سردى آب به نسبت زيادى كاسته مى‌شود، لذا ناچار بايد از فوران پر در اين مورد استفاده كرد، با آن كه خود مى‌دانيم، در اين صورت قسمت اعظم آب به هدر مى‌رود.
در اينگونه موارد نيز چنانچه از هر دو شكل آب در آن واحد استفاده شود. به مراتب زودتر به نتيجه اصلى كه خاموش كردن كانون حريق است مى‌رسيم؛ بدين ترتيب كه در آن واحد از فوران پر، جهت حمله به منشأ حريق