28 كيفيت ساختمانى خانه خدا، همان طور كه حضرت ابراهيم(ع)ساخته بود، تا مدّت زمانى باقى ماند تا اينكه پس از گذشت زمان (طبق نقل كتاب الفقه على‌المذاهب الخمسة) قصّى بن كلاب جدّ پنجم پيامبر اسلام(ص)آن را تجديد بنا كرد.
اين بنا نيز همچنان ادامه داشت، تا عمر شريف پيامبر(ص)به 35 سال رسيد، كه ناگهان در همان سال سيل عظيمى مكّه مكرمه را محاصره كرد، بطورى كه ديواره‌هاى بيت را فرا گرفت و ويرانى‌هائى نيز به وجود آورد. سپس قريش مكه، آن را تجديد بنا كردند، و آنگاه كه ديوار خانه تقريباً به اندازه قامت انسان رسيد، و شرايط براى نصب حجرالاسود مهيّا شد، قبايل عرب براى نصب آن، دچار اختلاف شديدى شدند، زيرا هر كدام دوست داشتند اين افتخار نصيب آنان شود.
به هر حال آن قدر اختلافات بالا گرفت كه نزديك بود هر لحظه آتش جنگ در ميان آنان شعلهور شود وليكن با داورى صحيح و عقل و درايت پيامبر اسلام(ص)اين مشكل به خوبى حلّ شد.
حل مشكل:
حضرت لباس خود را روى زمين پهن كرد، و سنگ را با دست خويش روى آن قرار داد، و سپس فرمود: بزرگ‌ترِ از هر قبيله، قسمتى از اين لباس را بگيرد، همگان دستور پيامبر را اطاعت نموده، و سنگ را تا برابر مكان تعيين شده براى نصب آن، حمل كردند و آنگاه پيامبر(ص)با دست مبارك خود، سنگ را در مكان مخصوص قرار داد.
اين كيفيت همچنان باقى بود تا زمانى كه يزيد بن معاويه به حكومت رسيد، يزيد در زمان حكومتش با عبدالله بن زبير درگيرى شديدى پيدا كرد، كه در نتيجه طبق دستور وى از روى كوههاى مكّه، با منجنيق خانه خدا را سنگباران كردند.
مورخين نوشته‌اند در اين حمله ده هزار سنگ به خانه خدا اصابت، و آن را ويران كرد. ولى ابن زبير پس از فرو نشستن آتش جنگ، خانه كعبه را به همان شكلى كه در سابق بود ساخت، و اطراف آن را به وسيله چوب‌هائى حصار كشى كرد.
و باز به گواهى تاريخ: خانه خدا تا مدّت زمانى به همين شكل باقى بود. تا زمانى كه حكومت به عبدالملك مروان رسيد، در ايّام خلافت وى، حجاج بن يوسف ثقفى ابن زبير را محاصره كرد و به قتل رساند. وليكن قتل ابن زبير به سادگى صورت نگرفت، زيرا حجاج هم مانند يزيد، خانه خدا را سنگباران و مقدارى از آن را خراب كرد و نهايتاً ابن زبير را كشت، و سپس خود حجاج، مقدار ويران شده از خانه كعبه را، دوباره درست كرد، وليكن ديوار كعبه را تغيير داد و درب غربى را هم، كه يكى از ابواب بيت بود، مسدود كرد و سرانجام ساختمان خانه خدا، توسط حجاج همچنان تا سال 1040 هجرى باقى بود، تا آنكه باران شديدى، با دانه‌هاى درشت، باريدن گرفت و صدمه فراوانى به