16سوگند به آن كه جان من در دست اوست او (على عليه السلام ) و پيروان وى در روز رستاخيز رستگارانند.

ابان ابن تغلب شاگرد برجسته امام صادق عليه السلام كه امام امر مى‌كردند شيعيان دينشان را از وى بگيرند در تعريف شيعه آورده كه شيعيان كسانى هستند كه اگر مردم در روايت از پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم اختلاف كردند روايت على عليه السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را مى‌گيرند و هرگاه مردم در قول على عليه السلام اختلاف كنند شيعيان قول جعفر صادق از على عليه السلام را مى‌گيرند. ¹

از جمله گامهاى نخستين در زمينه شناخت مذاهب و بويژه شيعه آشنايى با مبانى نظرى اين مذهب از ديدگاه آيات شريف قرآن مى‌باشد. يكى از مهمترين سوره‌هاى قرآن كه در آن آيات مربوط به مسايل بنيادين شيعه آمده سورۀ مباركه مائده مى‌باشد.

ما در اينجا قصد داريم تا سه آيه از اين سوره را بررسى كنيم و پس از طرح اشكالاتى كه از سوى علماى عامه بر آنها وارد شده به آنها پاسخ دهيم.

آيات مورد نظر به قرار زير مى‌باشند:

1- «اَلْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلاٰمَ دِيناً». ²

از نظر شيعه اين آيه در روز غدير خم و پس از اعلام جانشينى على عليه السلام نازل شده و اين اعلان خود به معنى اكمال دين اسلام است و على عليه السلام جانشين بلامنازع پيامبر مى‌باشد و لذا خلافت امرى انتصابى و از جانب خدا بوده و كارى نبوده كه به انتخاب و شورا و اهل حل و عقد گذارده شود.

2- «إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ ». ³

اين آيه به هنگامى نازل شده كه حضرت مشغول نماز بوده‌اند و در اين حين سائلى به