15امام على عليه السلام در برخورد با مردم و جوامع انسانى، ديدگاهى فراتر از ديد مسلمان به مسلمانى ديگر داشت. در ديدگاه او مردم از نظر اجتماعى به دو دسته تقسيم مى‌شوند. دسته‌اى از آنها، برادر دينى‌اند و دسته‌اى ديگر، در آفرينش با مسلمانان يكسانند. ازاين‌رو، با هر يك از آنها متناسب با آنچه خداوند و سنّت پيامبر تعيين كرده است و نيز متناسب با شأن و كرامت انسانى آنان عمل مى‌كرد. در سفارش به مالك اشتر در همين مورد مى‌فرمايد:

فَاِنَّهُم صِنفانِ: اما أخٌ لك فى الدِّينِ و إمّا نَظِيرٌ لَكَ فِى الْخَلْقِ. ¹

اى مالك، مردمان دو دسته‌اند، گروهى برادر دينى تواند و گروهى در آفرينش با تو همانندند.

از نظر امام على عليه السلام ، همه انسان‌ها فرزندان يك پدر و مادر و در نژاد و طبقه برابرند و هيچ انسانى از اين جهت، بر ديگرى برترى ندارد. ايشان به صراحت مى‌فرمايد:

«ايُّها النّاسُ انَّ آدَمَ لَمْ يَلِدْ عبداً ولا امَةً و انَّ الناسَ كُلَّهُم أَحرارٌ؛ ²

اى مردم، بى‌گمان آدم هيچ يك از فرزندانش را برده و كنيز نزاد و همگان آزادند».

در سيره امام على عليه السلام همه مردم از حقوقى مساوى برخوردارند و همه بايد از مواهب اجتماعى يكسان بهره‌مند شوند. تساوى حقوقى افراد